JERZY ZASKIEWICZ - Księga, Wędrówki 2, YAMA, Arduino
Kamieniec
Historia pałacu w Kamieńcu zaczyna się w lutym 1705 roku. Albrecht Konrad Finck (1660 - 1735) odkupuje od Katarzyny z Eulenbergów wieś Habersdorf i rozpoczyna budowę pałacu.
W marcu 1706 roku król Fryderyk I wydaje pozwolenie na budowę nowego kościoła. Kościół ukończono w roku 1718 i wyświęcono w obecności nowego króla, Fryderyka Wilhelma I (1688-1740). Jednocześnie władca wyraził zgodę na zmianę nazwy majątku na Finkenstein.
W roku 1782 nowymi właścicielami Kamieńca zostali Fryderyk Aleksander zu Dohna-Schlobitten i jego żona Luisa Amalia Karolina, jedyna córka Fryderyka Ludwika Finck von Finkenstein. W rękach Dohnów pałac pozostał do roku 1945.
Od 31 marca do 6 czerwca 1807 roku przebywał w Kamieńcu Napoleon Buonaparte wraz z Marią Walewską. Już w Tylży w roku 1807 zapoznano Napoleona z piękną królową pruską Luizą. Ale był jeden problem. Napoleon był niskiego wzrostu. I nie przepadał za dużymi dziewczynami. A królowa Luiza, jak widać na ilustracjach, była jednak trochę od niego wyższa. Ale natura nie lubi próżni i miejsce Luizy zajęła Marysia, jak widać na ilustracji, nie wygladająca wcale gorzej od Luizy. Portret pani Walewskiej pochodzi Galerii Narodowej w Waszyngtonie.
Cesarz na widok pałacu w Kamieńcu miał podobno zakrzyknąć „Wreszcie pałac!”. Zapewne pani Marysi pałac również przypadł do gustu. Zaowocowało to w przyszłości ich wspólnym synem, Aleksandrem urodzonym 4 maja 1810 roku.
Podobnie jak pałac w Słobitach, Kamieniec spalili Rosjanie w roku 1945. Zachowane są jedynie mury obwodowe budowli. Cztery marmurowe posągi z Kamieńca wydobyto w roku 1975 z gruzów i po konserwacji ustawiono na skwerze w Iławie.
Obecnie pałac wygląda jak wygląda. Można się przyzwyczaić. Może nastaną dla niego również lepsze czasy. Obiekt z taką przeszłością historyczną na pewno budziłby zainteresowanie i w Polsce i w Europie.
